www.pionierzy40pp.pl

Krzyśku

Okazuje się, że reaktywowano oficjalnie LKS Pogoń Lwów:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Który z lwowskich klubów był najbardziej związany z WP ?

Szpicber

Temat który poruszył Krzysiek jest bardzo ciekawy i muszę przyznać że jeśli idzie o lwowskie pułki nie całkowicie zbadany. W innych pulkach piłka nożna była wręcz sportem wiodącym. Doskonałym przykładem 22pp z Siedlec którego drużyna grała przez kilka sezonów w 1lidze, ale to nie jedyny pułk z takimi tradycjami pilkarskimi, dla chętnych mogę odnaleźć jeszcze informacje o innych tego rodzaju przypadkach.

pi.ko

62 Pułk Piechoty Wielkopolskiej również miał silną drużynę piłkarską. W 1927 roku, podczas rozgrywanych zawodów o mistrzostwo DOK VIII wygrali ze Szkołą Pilotów w Bydgoszczy 8:1, a jak zanotowano w prasie: "...zawody nie odbyły się z powodu niestawienia się drużyny 61 p. p. obawiającej się jak przypuszczają ogólnie wysokiej przegranej". W innym meczu (o mistrzostwo 15 DP) drużyna 59 pp (pomimo zasilenia zespołu graczem K.S. "Goplania") przegrała z zespołem 62 p.p. 9:0. "Ten mecz wykazał jeszcze raz, że żadna z drużyn wojskowych obwodu bydgoskiego nie może dorównać doskonałemu zespołowi drużyny 62 p. p."

Piłka ręczna również była domeną 62 pp, natomiast w koszykówce nie mieli sobie równi gracze z 59 pp.

[Cytaty z Gazety Sportowej, dodatku do Gazety Bydgoskiej z lipca 1927 r.]

Szpicber

Właśnie na allegro pokazał się pamiątkowy album wydany w 1939r. z okazji 35 rocznicy powstania klubu "Pogoń" Lwów. Aukcja kończy się w niedzielę a cena obecna ok.170 zł to chyba jeszcze nie koniec.

Szpicber

Pogończycy i powidlaki

14 lipca 1894 r. podczas II Zlotu Sokolego we Lwowie odbył się pierwszy publiczny pokaz gry w piłkę nożną z udziałem drużyn Lwowa i Krakowa. Zwyciężyli gospodarze 1:0, a mecz trwał zaledwie sześć minut, ponieważ - jak wspominał zdobywca jedynej bramki Włodzimierz Chomicki - trzeba było opuścić boisko, bo za chwilę na plac miały wkroczyć zastępy gimnastyczne.

Pierwszą prawdziwą futbolówkę przywiózł z Anglii do Lwowa Edmund Cenar, on też w 1891 r. przetłumaczył z angielskiego pierwsze przepisy. W 1900 r. pisała "Gazeta Sportowa": "Młodzież IV gimnazjum gra już inteligentnie i jeżeli będzie grę kontynuować, można się spodziewać po nich doskonałych kiedyś futbolistów. Byłby już najwyższy czas, aby i inne gimnazja pomyślały o włączeniu tej gry do programu zabaw młodzieży". Apel nie pozostał bez echa i chociaż Magistratura Szkolna patrzyła na to krzywym okiem, zaroiły się boiska i place. Pierwsi zorganizowali się uczniowie I i II Szkoły Realnej, tworząc I LKPN Sława. Niemalże w tym samym czasie w roku szkolnym 1903/1904 przy III i IV Gimnazjum został powołany Klub Gimnastyczno-Sportowy.

Lwowska młodzież musiała mieć już niemałe umiejętności, skoro w 1906 r. podczas pierwszej wyprawy do Krakowa udzieliła surowej lekcji swym kolegom spod Wawelu, wygrywając 2:0 i 4:0. Tymczasem w 1907 r. KGS przy IV Gimnazjum połączył się z Lechią, obierając sobie nazwę Pogoń, zaś w 1908 r. Sława zmieniła nazwę na Czarni. I tak rozpoczęła się trwająca potem długie lata rywalizacja powidlaków (Czarni) z pogończykami albo pogoniarzami - jak nazywali ich kibice. Początkowo górą byli Czarni, mający we władzach wielu prominentów miejskich, a w drużynie tak świetnych piłkarzy jak Tadeusz Kowalski i Henryk Bilor. Jednak już wtedy najważniejsza była kasa. Właściciel sieci kin w Galicji (m.in. Pasażu we Lwowie i Wandy w Krakowie) Ludwik Kuchar darzył Pogoń wielką miłością i zawsze okazywał szczodrość, gdy klub był w potrzebie. To dzięki jego pomocy w 1913 r. za Rogatką Stryjską, tuż koło Parku Kilińskiego, odbyło się otwarcie klubowego stadionu. W inauguracyjnym meczu na boisku wystąpiło czterech jego synów. Przemawiając podczas uroczystości wiceprezydent Lwowa Leonard Stahl wyraził radość z powodu otwarcia boiska, w którym widział "placówkę ku odrodzeniu narodowemu stworzoną". Dynastia Kucharów

Od samych początków z Pogonią związany był ród Kucharów - sześciu braci: Tadeusz, Karol, Władysław, Wacław, Mieczysław i Zbigniew. To oni stworzyli potęgę tego klubu. Odnosili sukcesy w piłce nożnej, lekkiej atletyce, pływaniu, łyżwiarstwie, hokeju na lodzie, gimnastyce, tenisie i w sumie zdobyli ponad sto tytułów mistrzów swojego miasta. Wacław Kuchar występował w barwach Pogoni od 1912 do 1935 r. Razem ze swą drużyną czterokrotnie zdobył tytuł mistrza Polski 1922-23 i 1925-26. Obok niego grało w Pogoni wielu innych znakomitych piłkarzy, jak Mieczysław Batsch, Józef Garbień, Stanisław Deutschman, Spirydion Albański, Michał Matyas.

Do legendy przeszła zielona trybuna Pogoni - na rosnących wokół boiska drzewach gromadzili się najwierniejsi kibice. Za bilety nie płacili, ale gorąco dopingowali swą drużynę. Czarni natomiast szczycili się swym stadionem, uważanym za najpiękniejszy w kraju i noszącym imię Marszałka Piłsudskiego.

W 1939 r. oba kluby przestały istnieć, ale słuch o lwowskich piłkarzach nie zaginął. Wacław Kuchar został zatrudniony w PZPN i w 1948 r. poprowadził naszą jedenastkę w pamiętnym zwycięskim meczu 3:1 z Czechosłowacją.

Michał Matyas-Myszka był selekcjonerem kadry w latach 1951-52 i 1966-67. Wychowanek Lechii Ryszard Koncewicz, choć sam nie odniósł zwycięstw, w latach 1968-70 stworzył fundamenty pod przyszłe sukcesy sławnej jedenastki lat siedemdziesiątych. Najpiękniejszy okres polskiego piłkarstwa to lata 1971-76, kiedy reprezentacją kierował wychowanek lwowskiego RKS Kazimierz Górski. Nasza drużyna zdobyła wówczas srebrny medal mistrzostw świata (Monachium 1974) i dwa medale olimpijskie (Monachium 1972 - złoty i Montreal 1976 - srebrny). Zawsze we wszystkich wywiadach podkreślał, że jest kontynuatorem tradycji lwowskiego futbolu.

Szpicber

Do powyższego tekstu pragnę tylko dodać iż późniejszy świetny trener piłkarski Ryszard Koncewicz we wrześniu 1939r dowodził 3 plutonem 9 kompanii 40ppDL w stopniu ppor.rez. (vide wojenna obsada personalna 40ppDL).

Szpicber

Po przeprowadzonej kwerendzie w moich zbiorach bibliotecznych odnalazłem kilka ciekawych informacji na temat piłki nożnej w WP przed IIWŚ (dotyczących udziału drużyn pułkowych w rozgrywkach na najwyższym szczeblu).
Największe sukcesy tak jak wspomniałem wyżej święciła drużyna piłkarska 22pp z Siedlec która brała udział w rozgrywkach 1 ligi polskiej w latach 1932-34 zajmując w 1932r. 9 miejsce, w 1933 8m. a spadła z ligi w 1934r. zajmując ostatnie 12m. W międzyczasie(1934r.) doszło do fuzji z miejscowym klubem "Strzelec" i drużyna nosiła nazwę "22pp Strzelec" Siedlce. Fuzja ta nie zapobiegła problemom sportowym i organizacyjnym klubu które dosięgnęły go po śmierci głównego animatora oraz gorącego orędownika futbolu w pułku jego dowódcy płk. Hozera. Jedynym zawodnikiem tej drużyny który został odnotowany w statystykach najlepszych strzelców jest Rudolf Biegański który w sezonie 1933 zdobył 9 goli.
Z informacji dotyczących lwowskich pułków to o prawo gry w 1 lidze walczyła drużyna 6 pułku lotniczego ze Lwowa w roku 1928. Ale przegrała tą rywalizację z trzema innymi drużynami (rozgrywki barażowe systemem mecz i rewanż).
W 1929 r. o prawo gry w najwyższej klasie rozgrywek rywalizowała drużyna
piłkarska 1pp leg. z Wilna ale nie awansowała do turnieju finałowego, a na bazie tej drużyny powstał później klub WKS "Śmigły" Wilno (1933).
Ciekawym sezonem był sezon 1932 ze względu na sposób wyłaniania drużyny która awansuje do 1 ligi (4 grupy rozgrywkowe-13 drużyn w tym cztery zespoły pułkowe;22pp Siedlce,1pp leg. Wilno,76pp Grodno, 82pp Brześć n/Bugiem). W grupie III grały zespoły 1pp leg.,76pp i 82pp, a w grupie IV 22pp. Po wygraniu swoich grup w dwumeczu półfinałów 22pp pokonał 82pp dwukrotnie 4:1 i 3:1. W finale zawodnicy 22pp dwukrotnie wygrali z "Naprzodem" Lipiny 4:3 i 2:1 co dało awans do 1 ligi.
To tyle co udało mi się znaleźć na temat futbolu w wykonaniu drużyn pułkowych na najwyższych szczeblach rozgrywkowych, a które zostały odnotowane w dostępnych dla mnie źródłach.

Szpicber

Jako dodatkową informację chyba wypada podać że wieloletnim prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej był gen. bryg. Władysław Bończa-Uzdowski dowodzący 28 Dywizją Piechoty. Stanowisko prezesa sprawował od 15.01.1928 do 20.02.1937 oraz po powrocie z oflagu od 16.02.1946 do 1949r. Nawiasem mówiąc był osobą sprawującą tą funkcję najdłużej w historii PZPN a od 1949r. został prezesem honorowym związku (jednym z trzech w historii uhonorowanych tym tytułem). No cóż dowódcą był mówiąc delikatnie marnym (opinie płk. S. Roweckiego z V 1939 i gen.dyw. J.Rómmla z 1945r.) ale wygląda na to, że prezesem PZPN chyba nie najgorszym (szczególnie w kontekście tego co dzieje się w naszej piłce od pewnego czasu).

Szpicber

Kolejnym interesującym przyczynkiem do historii zarówno 40 p.p. jak lwowskiej piłki nożnej być fakt iż bratnim klubem dla W.K.S. 40 p.p. była lwowska "Lechia". Wynikało to poniekąd z tego iż nie posiadając własnego boiska (wcześniej korzystała z wypożyczanego boiska "Sokoła") od 1924r. po oficjalnym otwarciu boiska 40 p.p. na Pohulance obie drużyny wykorzystywały ten sam plac gry. Warto wspomnieć iż lwowska "Lechia" była trzecią siłą w piłce nożnej we Lwowie po "Pogoni" i "Czarnych" (później dołączyła jeszcze znana "Hasmonea").